Το εν λόγω κείμενο έχει ως στόχο να απαντήσει στις συκοφαντικές και αβάσιμες κατηγορίες που εξέδωσε στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα και στην Εισαγγελική Αρχή Πλημμελειοδικών Μυτιλήνης ο γείτονας, οι οποίες εκθέτουν την κατάληψη του Μπινείου και τα άτομα που την απαρτίζουν στην κοινή γνώμη, καθώς και στους αρμόδιους κατασταλτικούς φορείς, ως άνδρο παρανομίας και εγκληματικότητας στην πόλη της Μυτιλήνης.
Ξεκινώντας, οφείλουμε να διαχωρίσουμε τη κυριότητα του κτηρίου του Μπινείου. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου προέβη σε αγορά του αρχοντικού, δεν προέβη όμως σε καμία ανακαίνιση ολόκληρου του χώρου, παρά μόνο του κτηρίου το οποίο στεγάζει το τμήμα των μεταπτυχιακών φοιτητών. Συνεπώς η υπάρχουσα κατάληψη αφορά κτήρια τα οποία θα αφήνονταν στη μοίρα τους και θα σάπιζαν, όπως τα αναρίθμητα παρόμοια κτήρια που υπάρχουν διάσπαρτα στον αστικό ιστό της Μυτιλήνης και ανήκουν σε «Εκκλησία Α.Ε.» , σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς και γενικότερα στο δημόσιο, το οποίο παίζει «μονόπολη» με κτήρια τα οποία παραμένουν αδρανή, την ίδια ώρα που πολλά άτομα μένουν χωρίς στέγη.
Κάπου εδώ αξίζει να αναφερθούμε στα «αισθητικά» κριτήρια του γείτονα, καταδικάζοντας τα πρότυπα τα οποία ο ίδιος φέρει στο μικρό του μυαλό και αντικατοπτρίζουν την εμφάνιση, την ηλικία και την συμπεριφορά ενός φοιτητή/τριας. Ίσως αυτό να ξεκαθαρίζει το τοπίο όσων αφορά τη ρατσιστική προδιάθεση που εκδηλώνει μέσω της «διαμαρτυρίας» του.
Εν συνεχεία, οι ψευδείς κατηγορίες, οι οποίες προσάπτονται σε ατομικότητες αλλά και στην ίδια την κατάληψη του Μπινείου χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο και με μόνο κίνητρο το κλείσιμο ενός ζωτικού κοινωνικού χώρου, μέσα στα τσιμέντα της πόλης, μόνο τρόμο δε δημιουργεί, αντιθέτως εντείνουν το πάθος για την προστασία και την λειτουργία αυτής της κατάληψης.
Πιο συγκεκριμένα, στο κείμενο «διαμαρτυρίας» του καταγγέλλει αυτολεξεί:
«Στον πανεπιστημιακό αυτό χώρο γίνεται μόνιμη χρήση και διακίνηση ναρκωτικών, η μυρωδιά των οποίων εισέρχεται στις κρεβατοκάμαρες του σπιτιού από τα παράθυρα, οι πάσης δε φύσεως και τρόπου ερωτικές συνευρέσεις των θαμώνων μέσα στην αυλή αλλοδαπών, αλλά και ανηλίκων, γίνονται σε κοινή θέα.
Επανειλημμένως εισέρχονται από τον αυλότοιχο εντός της ιδιοκτησίας μου, έκλεψαν εργαλεία κήπου και αξεσουάρ ειδών υγιεινής που εμπορεύομαι, έσπασαν τις κάμερες που είχα, γράφουν συχνά στους εξωτερικούς τοίχους της οικοδομής.
Οι διαδοχικές συναυλίες, οι συγκεντρώσεις, οι κινηματογραφικές προβολές, οι διασκεδάσεις, τα φωτορυθμικά, και η ηχορρύπανση από τα ηχεία στην αυλή που είναι τέτοιας εντάσεως ώστε να τρίζουν τα τζάμια μέχρι το ξημέρωμα, καθιστούν αδύνατη τη διαμονή μας στο σπίτι μας. Σημειωτέον ότι οι εκδηλώσεις αυτές συνήθως αναγγέλλονται με αφίσες που επικολλώνται σε όλη την πόλη».
Γείτονες που προσπάθησαν και προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα που οι εκάστοτε καταλήψεις να εμφανίζονται ως κέντρα ανομίας είναι μια συνηθισμένη τακτική. Στην προσπάθεια της, μια κατάληψη η ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι γειτονιάς να πάρει τους περιοίκους με το μέρος της είναι σίγουρο πως θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολλά εμπόδια πράγμα που βασίζεται στην κοινωνική ανομοιογένεια, καθώς και στην ιδεολογική διαφοροποίηση που χαρακτηρίζει τον κοινωνικό ιστό. Το γεγονός ότι όλοι βιώνουμε μια εξαναγκαστική συνθήκη φτωχοποίησης δεν μας καθιστά εν δυνάμει επαναστατικά υποκείμενα. Για αυτό το λόγο δεν μας κάνει εντύπωση που ένας μεμονωμένος γείτονας, πιθανόν πιστός στην πλάνη του ιδεολογήματος τις εθνικής ενότητας, μας συκοφαντεί με τέτοιο ξεδιάντροπο τρόπο.
Από την άλλη όμως, όταν μέλη της κατάληψης του Μπινείου βγαίνουν ανοιχτά και καταγγέλλουν πως στον χώρο γίνονται σεξουαλικές συνευρέσεις, μαζώξεις μελών άλλων συλλογικοτήτων, όπου υπάρχει δυνατή μουσική και γενικότερα όταν υιοθετούν και προμοτάρουν την μικροαστική ρητορική του γείτονα κάτω από ένα «αυτοοργανωμένο» πρίσμα εγείρει ερωτήματα. Για εμάς οι καταλήψεις πρέπει να είναι ζωντανοί κοινωνικοί χώροι και όχι απολιθωμένοι χώροι που λειτουργούν ως μέσο άντλησης πολιτικής υπεραξίας, αποχαύνωσης στα πλαίσια της εσωτερικής κατανάλωσης και κάλυψης βαθύτερων εσωτερικών κενών. Όπως είπαμε για εμάς οι καταλήψεις είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ και δεν είναι κτήρια που απλά καπηλεύονται κάποιοι για να κάνουν group therapy.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να δοθεί έμφαση στον αγώνα που πρέπει να γίνει απ’ όλες τις συλλογικότητες του νησιού προκειμένου ο χώρος του Μπινείου να ξαναλειτουργήσει αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα, δίχως κλειδοκράτορες και αναρχοπατέρες. Ο χώρος του Μπινείου είναι ένα μέρος συνάντησης διαφόρων πολιτικών συλλογικοτήτων, η κάθε μία από τις οποίες μπορεί να έχει διάφορες πολιτικές διαφωνίες με την άλλη, όμως συνυπάρχουν στα πλαίσια της ύπαρξης κάποιων πολιτικών minimum. Ως 105FM έχουμε βιώσει την ακαδημαϊκή αυθαιρεσία όταν κατόπιν εισαγγελικής εντολής κατέβηκε η κεραία του σταθμού από το πανεπιστήμιο και δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να γίνει κάτι παρόμοιο με τον χώρο του Μπινείου.
Καλούμε λοιπόν όλες τις συλλογικότητες και ατομικότητες του νησιού και όχι κλειδοκράτορες και αναρχοπατέρες, να συντονιστούμε προκειμένου να διαφυλάξουμε και να διατηρήσουμε τους ζωτικούς μας χώρους και να μην τους παραδώσουμε βορρά στα νύχια του κράτους και του κεφαλαίου.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
105FM
